Hayalim Futbol

Genç bir Rakkalıyım. 

Türkiye’ye dört yıl önce geldim. 

Suriye’de beşinci sınıfa kadar okudum, sonra savaş başladı. Ailemi geçindirmek için çalışmak zorunda olduğumdan eğitimime devam edemedim. Gelin görün ki aileme de yeterince destek olamadım. Ailede beş erkek kardeştik; iki erkek kardeşim öldü, bir erkek kardeşimi de savaşta kaybedince geriye sadece bir erkek kardeşimle ben kaldık. İçimizden birinin Türkiye'ye gitmesi konusunda anlaştık, alınan karara göre o kişi ben olacaktım. 

O zamanlar paramız yoktu, bu yüzden akrabalarımızdan borç almak zorunda kalarak gereken meblağı tamamladık. Suriye'den anne ve babamın gözyaşlarıyla ayrıldım. Bu gözyaşları hayat boyu söküp atamayacağım bir yumru bıraktı yüreğimde. Antep’e ulaşana kadar ağlamam hiç dinmedi. 

Bir süre aradıktan sonra iş ve kalacak yer buldum. Allah’a şükür çalışmaya başladım ama sırf Suriyeli olduğum için çok fazla ırkçılıkla karşılaştım. İşe giderken üç kez soyuldum ama pes etmedim, hedefime odaklanmakta ısrar ettim. Her zorlukla beraber bir kolaylık vardır. Allah tüm endişelerimi ve üzüntülerimi unutturan arkadaşlarla beni ödüllendirdi. Onlara sonsuza dek minnettarım. Onların yardımıyla Türkçeyi ve daha birçok şeyi öğrendim. 

Hayalim futbolcu olmaktı, ancak işim hayalimin ve hobimin peşinden gitmemi zorlaştırıyordu. Ben de, kendimi zorlayarak, serbest zamanlarımda bile başkaları gibi dinlenmemeye, futbol hayalimi gerçekleştirmeye gayret ettim. Antrenman yapmak için bazen arkadaşlar eşliğinde, çoğu zaman ise yalnız başıma sahalara gider dururdum. 

Allah’ın kimsenin çabasını boşa çıkarmayacağına inanarak devam ediyorum ve istediğime ulaşana kadar pes etmeyeceğim. Şimdi profesyonel bir futbolcu olmanın eşiğindeyim. 

Bitirirken, Türkiye’ye ve gurbette tanıştığım, hayallerimin peşinden gitmeye devam etmem için beni cesaretlendiren herkese teşekkür etmek istiyorum.

Suriye’nin Rakka şehrinden gelen 18 yaşındaki Abdurrahman, 4 yıldır Türkiye’de yaşıyor.